آیت الله العظمی صانعی در آستانه فرا رسیدن ماه محرم الحرام 1433 و در پایان درس خارج فقه خویش با بیان اینکه حادثه عاشورا تا ابد زنده خواهد ماند گفت : «یکی از اسرار زنده ماندن داستان کربلا این است که آن کسی که عزاداری می کند با گریه اش و با زبان و عملش می گوید من با ظلم، ظالم و اعمال ظالمانه مخالفم». وی افزود: «آن کسی که عزاداری می کند می خواهد بگوید که ظالم و کمک کننده به او و شخصی که راضی به عمل آنهاست هر سه در این امر شریکند».

وی با بیان اینکه براساس روایات، رضایت دادن به ظلم ظالم سبب شرکت انسان در ظلم می شود فرمودند: «این دیوانگی است که انسان به خاطر دیگران به جهنم برود. او ریاست کند، او بخورد و ببرد و ظلم کند و ما به صِرفِ رضایت در این امر همراه او جهنمی شویم». آیت الله  صانعی افزود: «به دلیل اهمیت این مسأله است که ائمه علیهم السلام می فرمایند: توبه ظلم به جامعه، و به مردم، استغفرالله گفتن نیست، بلکه باید برود و صاحبان حق و مردمی را که به آنها ظلم کرده، راضی نماید».

وی در بخش دیگری از سخنان خویش با بیان اینکه اسلام دین علم، آگاهی و منطق است به سیره امام حسین علیه السلام در این خصوص اشاره کردند و فرمودند: «در نهضت عاشورا امام علیه السلام از آغاز حرکت تا زمان شهادت به مردم، هم آگاهی داد و هم آزادی؛ هیچ وقت نعوذبالله نخواست مردم را تخدیر کند و از آنان سوء استفاده نماید شب عاشورا هم خطاب به یارانش فرمود: این ها با من سر جنگ دارند نه با شما، لذا هرکه می خواهد برود، برود. درواقع امام با آزادی عملی که به اصحابش می دهد، هزاران درس انسانیت، کرامت و حقوق بشر را به جامعه بشری می آموزد.»

آیت الله العظمی صانعی در فراز دیگری از سخنان خویش، گفت گوی با مخالف را منطق ابی عبدالله علیه السلام عنوان کردند و فرمودند: «حرکت امام حسین علیه السلام برای جنگ و خون ریزی نبوده، از اول با منطق و استدلال و گفتگو، حرکتش را آغاز کرد و روز آخر هم با منطق و استدلال با دشمن سخن گفت که آیا من حرامی را حلال کرده ام یا حلالی را حرام ساخته ام، پس چرا ریختن خون مرا مباح می دانید؟ که آنان به امام پاسخ دادند: بغضاً لابیک ( به واسطه بغضی که از پدر شما علی علیه السلام در دل داریم با تو می جنگیم ).»

آیت الله صانعی افزود: «امروز هم عده ای با یاران و دوستان امام سلام الله علیه دشمنی می کنند، ولی باطنشان بغضاً للامام است البته خود امام هم به بعضی ها فرمودند که بعد از من به شما ظلم خواهد شد.»

ایشان افزود: «امروز از بین بردن اهداف، بی احترامی به خانواده امام و یاران امام، ظلم به امام است. فوری نگویید جعفر کذّاب! واقعاً خانواده و یاران امام؛ جعفر کذّاب، شمر ذی الجوشن و مفسد فی الارض هستند؟ متوجه باشید که یک امضا، یک قلم زدن و یک قدم برداشتن اگر کمک به ظلم به جامعه و مردم باشد، خدا از آن نمی گذرد و توبه آن هم گفتن استغفر الله نیست.»

وی درپایان سخنان خود با توصیه به شاگردان خویش به توسل به امام حسین علیه السلام و بیان این که امام حسین علیه السلام هیچ کس را ناامید نمی کند، این گونه دعا فرمودند: «خدایا، به مقام ابی عبدالله به بزرگواری ابی عبدالله قسمت می دهیم در این ماه محرم، از همه انسان ها، مسلمانان، شیعیان و مخصوصاً گرفتاران بند و زندان و حبس، رفع گرفتاری بفرما. خدایا، نکند که ما جزء راضیان به ظلم ظالمین باشیم، خدایا، توفیق بده که نه راضی، نه معین و نه ظالم باشیم. خدایا قلوب ما را به کرامت و بزرگواری ابی عبدالله آشنا بگردان.»