بداخلاقی این روزها اوج می گیرد. همایش برگزار می کنند، نطق می خوانند، نام های مختلف بر خود گذاشتند، مصاحبه کردند و به اسم «دلواپسی»، «دل خواسته ها» را گفتند. دلسوزان اما هشدار پشت هشدار می دهند برای تخریب ها و نقدهای بدون شناسنامه یی که تمامی ندارند. هشداردهندگان نگرانند: نگران از روند پر شتاب «بی اخلاقی» که در جامعه آغاز شده، انتظارش را نداشتند و کسی هم بنای جلوگیری از آن را ندارد. تخریب ها در هفته گذشته آنقدر شتاب گرفت که همگان را متحیر کرد. برای هر حوزه یی از دولت برنامه های متنوع داشتند. بدون برنامه ریزی هم نبود و صدای همه را درآورد. از بیرون که به حمله هایشان نگاه شود تصور می شود یک اتاق فکر شبانه روز مشغول برنامه ریزی است. برنامه ریزی برای تخریب دولت در همه حوزه ها. اسمش شده است انتقاد سازنده اما حسن روحانی حالادر تخریب ها جلو می رود. از یک سو با مشکلات متعدد روبه رو است و از سوی دیگر با اقلیتی که هر روز برایش به یک شکل برنامه ریزی می کنند. دلسوزان هم نگرانند. نگران هستند از روندی که ادامه اش به صلاح نیست.

حسن روحانی از روند بی اخلاقی ها دل نگران است. از شرایطی که دارد ثبات و رونق را از کشور می گیرد و ادامه اش به صلاح نیست. او در همین مورد گفت: «اگر خدای ناکرده بداخلاقی در کشور رواج یابد و هرکس قلم و تریبون داشت هرچه خواست بگوید و اگر بنا باشد هیچ کس به فردای خود اعتماد نداشته باشد که با آبرو و حیثیت او چه می شود، آن وقت در کشور ثبات و رونق وجود نخواهد داشت». سید حسن خمینی هم که خود هفته گذشته قربانی همین بداخلاقی ها شده بود نیز به این روند هشدار داده و گفته است که « بزرگ ترین راه مقابله با بی ادبان، آراسته کردن خویشتن به ادب و اخلاق است. از مشکلات بی اخلاق ها در جامعه این است که سعی می کنند: دیگران را در جامعه به بی اخلاقی دچار کنند. بزرگ ترین راه مقابله با بی ادبان آراسته کردن خود به ادب و اخلاق است و باید مراقب بود که در برابر بی اخلاقی از مرز اخلاق خارج نشویم.» محمدرضا عارف نیز در همین مورد گفت: «من واقعا متاسفم چرا که باید تحمل را بالاببریم و اجازه دهیم دیدگاه های مختلف با سازوکار قانونی دنبال شود اما وقتی صحبت از نوه امام می شود آدم تاسف می خورد که چرا شرایط به گونه یی شده که گروهی خودسر اجازه سخنرانی به نوه امام را نمی دهند. دولت آستانه تحمل بالایی دارد و مردم خود جواب منتقدان در همایش دلواپسیم را می دهند. خوب است از آنهایی که الان دلواپسند، پرسید آیا در هشت سال گذشته که رشد اقتصادی منفی داشتیم و 700 میلیارد دلار مصرف شد دلواپس بودید یا نه؟»

مخالفان دولت در هشت ماه گذشته مثلث بداخلاقی، تخریب و نقد بی شناسنامه را تشکیل داده اند. برای ترسیم هرکدام از اضلاع این مثلث آنچنان میان خودشان تقسیم کار کرده اند که مثلث شان زوایایی گسترده داشته باشد. مهمانی همسر رییس جمهور می شود دستاویز تخریب های گسترده و اتهامات گوناگون. بدون هیچ شناسنامه یی مشغول انتقاد از یک مهمانی ساده می شوند که در دولت سابق به کرات دیده بودند و برای شان مهم نبود. برای رییس جمهور فیلمی می سازند که به نام تقویت در راستای تخریب دولت است. در کار فرهنگی آنقدر چراغ روشن به رییس جمهور اتهام زدند که صدای اصولگرایان هم در آمد. برای فشار به دولت همایش برگزار می کنند. برای بیان دلواپسی های شان اقدامات دولت را تخریب می کنند و حالا آنچنان در مورد مذاکرات هسته یی نگران هستند که زوایای مثلث شان برای بداخلاقی علیه دولت طویل تر می شود. رییس جمهور از انتقادهای بدون شناسنامه شان گلایه کرد و آنها این بار به سراغ بداخلاقی رفتند. هر بار به سراغ یکی از اضلاع مثلثی که برای دولت تدارک دیده اند، می روند و همین مثلث است که صدای همگان را درآورده است. جامعه این روزها در میان مثلثی که مخالفان برای دولت تدارک دیده است سرگردان است. کسی نمی داند این حجم مخالفت، تخریب، نقد بدون شناسنامه و بد اخلاقی یکباره از کجای جامعه بیرون آمده است که این گونه دلواپس عملکرد دولت هستند.

مخالفان دولت که این روزها سخت دلواپس هستند نشان داده اند که توجهی به شرایط کشور و هشدارهای دلسوزان ندارند. تخریب و بداخلاقی می کنند اما راهکاری برای شرایط کشور ندارند. هرچه دولت جلوتر می رود برنامه ریزی های آنان برای تخریب دولت بیشتر می شود. دلواپسی شان محور ندارد و تنها دلواپس هستند. خبری از کمکی که در ابتدای شروع به کار دولت وعده آن را داده بودند نیست. باید دید که هشدارهای دلسوزان و بزرگان در مسیر مخالفان دولت تاثیری خواهد گذاشت یا خیر؟