افشین علاء، شاعر خوب کشورمان نوشت:

وقتی دراعتراض به سفر رئیس جمهور سابق به آمل شعری سرودم، بسیاری از عوام و خواص از آن استقبال کردند. حتی خواصی که از ذکر نامشان معذورم! بزرگانی با گرایشهای متفاوت که هرگز فکر نمی کردم در ترسیم فجایعی که در آن هشت سال برما رفت، با من هم نظر باشند! حتی بعضی ها می گفتند با خواندن آن شعر، بغض چند ساله شان شکسته و اشک ریخته اند! می خواهم بگویم آش آن قدر شور شده بود که به نظم کشاندن آن فهرست بلند اعتراض به جریان افراطی، دل برخی از بزرگان را نیز خنک کرده بود!

در این میان اما، یکی از بزرگان خوش فکر و محبوب روزگارمان بر خلاف توقعم انتقاد شدیدی به من کردند. آنقدر جدی که معلوم بود از سر مصلحت و احتیاط سیاسی نیست و به واقع رنجیده اند! جالب آنکه خود ایشان از اولین شخصیتهایی بودند که هم توسط جریان رسانه ای آن دولت و هم درحین سخنرانی، مورد اهانت قرارگرفته بودند. ولی آن روز خیلی جدی گفتند"نباید توهین می کردی! اصلا نپسندیدم و ناراحت هم شدم!" وقتش است بگویم آن شخصیت کسی جز سیدحسن خمینی نبود!