بسم الله الرحمن الرحیم
انالله و انا الیه راجعون

سرانجام پس از عمری صبر و استقامت و ماه ها بیماری، همسر گرامی و محترمه امام خمینی (سلام الله علیه) به جوار رحمت خداوند سبحان شتافت و دوستداران امام عظیم الشأن را داغدار نمود. ناگفته پیداست که همسری و همراهی با رهبر کبیر انقلاب، اگر سعادت و افتخار را نصیب وی ساخته بود، سختی غربت، تبعید، شهادت فرزند، رنج مبارزه و هجران امام و یادگار امام (رحمۀ‌الله علیهما) را نیز به همراه داشته است. بی شک تحمل کم نظیر، واقع بینی ستودنی و ایمان به خدای متعال در کنار روح و روان آرام و ضمیر مطمئن، جلوه هایی مثال زدنی در وجود مادر انقلاب اسلامی یافته بود.
علاقه وافر امام به ایشان که در جای جای وصیت های حضرت امام مشهود است و احترام و تکریم بی نظیر بی‌نظیر امام نسبت به همسر خویش نشانه های کوچکی است که این بزرگی و وقار را به اثبات می‌رساند.
زندگی همسر گرامی امام در همه دورانهای عمر به گونه‌ای رقم خورده بود که همگان را به اذعان به کرامت و بزرگی وی وا‌می‌داشت. بدون تردید موفقیت نهضت اسلامی و استقرار و تثبیت نظام جمهوری اسلامی مرهون فداکاری همه ملت ایران به ویژه کسانی است که در حلقه نزدیکان امام حضور داشتند و در این میان هرگز نمی‌توان از نقش همسر محترمه امام غفلت ورزید.
در سرتاسر دوران مبارزه و تبعید و غربت و هجرت، و در کشاکش رنجهای پدید آمده از ناحیه مغرضان و متحجران و مخالفان نهضت، و در طوفان حوادث سهمگین پس از پیروزی انقلاب اسلامی و دشواری‌های دوران دفاع مقدس، این مادر نمونه انقلاب اسلامی با بزرگ‌منشی و مناعت طبع موروثی، و شرح صدر و مهربانی و بردباری مثال زدنی خویش آنچنان فضایی سرشار از آرامش و امنیت خاطر در محیط بیت امام پدید آورده بود که تحمل سختی ها و مرارت ها را  بر امام و فرزندان امام ممکن می‌ساخت.
بدون تردید تجلیل از این بانوی بزرگ تجلیل از امام راحل ماست.
خداوند ایشان را مشمول غفران واسعه خویش قرار دهد و به همه ما در عزای ایشان صواب صابران و مصیبت زدگان عطا فرماید.

به نقل از ویژه نامه قدس ایران، بانوی بزرگ انقلاب -14