به گزارش افکارنیوز به نقل از ايلنا، حجت‌الاسلام والمسلمين سيدحسن خميني در مراسم تجديد بيعت فرماندهان و پرسنل نيروي انتظامي جمهوري اسلامي ايران که همزمان با هفته نيروي انتظامي برگزار شد، در تبيين سرمايه‌هاي اين نيرو گفت: اولين سرمايه يک نيروي نظامي و انتظامي سرمايه‌اي است که براي همه انسان‌ها وجود دارد اما براي اين نيرو‌ها بيشتر وجود دارد و لمس مي‌شود و آن، سرمايه «توکل بر خدا» است.

وي با بيان اينکه «اگر هرکس خود را در پناه خدا احساس کند و او را ناظر بر روزگار فردي، اجتماعي و کاري ببيند و اعتماد به خدا داشته باشد، بزرگ‌ترين سرمايه يک انسان و يک مسلمان است»، افزود: اين اعتماد به قدري دل‌ها را بالا مي‌برد که انسان همه‌چيز خود را از يک جهت بي‌ارزش مي‌ببيند و از طرف ديگر با ارزش؛ بي‌ارزش از اين جهت که هيچ‌چيز در مقابل خداوند ارزشي ندارد و با ارزش از اين نظر که همه بندگان خدا را از اين جهت که مخلوق او هستند داراي ارزش بداند. نوه امام خميني (ره) تصريح کرد: وقتي کسي بنده خدا مي‌شود از حالت حقارت و نا‌شناسي بيرون مي‌آيد و در نتيجه بندگي، سرمايه هر فردي است. سيدحسن خميني خطاب به کارکنان نيروي انتظامي ادامه داد: گاهي اوقات طوري مي‌شود که خدا از بنده‌اش مي‌پرسد آيا از من راضي هستي يا نه؟ بنابراين اولين سرمايه هر انسان و بويژه شما توکل، اعتماد و باور به اين آيه است که هرچه هست از اوست. وي يادآور شد: ما همواره ديده‌ايم که همه جمع شدند تا کسي را ذليل کنند اما او عزيز شد و از طرف ديگر همه جمع شدند تا کسي را عزيز کنند اما او ذليل شد. امام بزرگوار ما يکي از افراد دسته اول است؛ هرچقدر که در دوره ستم‌شاهي مي‌خواستند امام را منزوي کنند و به نسيان و فراموشي بسپارند، اما نشد چون دل‌ها دست خداست.

سيدحسن خميني افزود: گاهي اوقات برخي حرف‌ها آنقدر گفته مي‌شود که اين تکرار، به ضد آن حرف تبديل مي‌شود و انسان آرام آرام فکر مي‌کند اين‌ها واقعيت ندارد. يکي از نکات مهم در امر تبليغات اين است که انسان حرفي را زياد تکرار نکند که در اين صورت اولا مستمع خسته مي‌شود و ثانيا مانند آن مثل که مي‌گويد «قسم خوردي، باورم از بين رفت»، آرام آرام موضوع عادي شده يا حمل به غلو مي‌شود. بنابراين در بيان مطالب بايد حد نگه داشت اما اين يک واقعيت است که بايد بپذيريم تمام دنيا و ما في‌ها، فراز و فرودش، به لطف و عنايت الهي بستگي دارد، پس سعي کنيم که اين باور را در تمام بلند‌شدن‌ها و نشستن‌هايمان در نظر بگيريم. وي دومين سرمايه نيروي انتظامي را «اعتماد اجتماعي» دانست و اظهار کرد: جامعه‌شناسان مي‌گويند کنترل در هر جامعه دو گونه است؛ رسمي و غير رسمي. کنترل رسمي آن است که نهادهاي رسمي يک سيستم، بر اجزاي آن سيستم دارند. اما کنترل‌هاي غيررسمي آن کنترلي است که تک تک انسان‌ها بدون مأموريت، نسبت به جامعه دارند. مثلا اگر در محيط‌هاي سنتي ما اگر احيانا کسي به ناهنجاريهاي اخلاقي مبتلا شود، سعي مي‌کند تا آن را پنهان کند زيرا اگر متهم شد، تمام همسايگان و اطرافيان، او را طرد مي‌کنند.

نوه امام با اشاره به اين موضوع که انسان‌ها همواره دوست دارند نزد يکديگر خوب جلوه کنند، افزود: کنترل غير رسمي در جامعه منوط به نظام ارزشي آن جامعه است. اگر اين نظام دروغ و تهمت را بد بداند، در آن جامعه گناه را کمتر خواهيم ديد زيرا اگر کسي مرتکب دروغ، تهمت، دزدي يا شرب خمر شد، در آن جامعه طرد خواهد شد، اما اگر يک ناهنجاري مانند شرب خمر، در جامعه‌اي بد يا مورد تنفر نبود، افراد آن فقط از پليس مي‌ترسند و آن را پنهان مي‌کنند، اما به کار خود ادامه مي‌دهند؛ يعني جامعه او را کنترل نمي‌کند و کنترل رسمي لازم است.

توليت آستان مقدس امام خميني (ره) تاکيد کرد: جوامع انساني و کنترل غير رسمي مهم‌ترين عامل بازدارنده هستند. وي با اشاره به تعبير «اسلام کاريکاتوري» که چند سال پيش آن را طرح کرد، گفت: بعضا اسلام نزد ما کاريکاتوري معرفي مي‌شود، يعني اينکه اگر کسي پيش شما غيبت کرد در ارتباط با او مشکلي نداريد، حتي پشت سر او نماز هم مي‌خوانيد اما اگر ديديد که‌‌ همان فرد مشروب‌خور است يا مشکل اخلاقي دارد حساسيتتان برانگيخته مي‌شود و مي‌گوييد مگر مي‌شود من با اين فرد رابطه داشته باشم و ارتباط خود با او را قطع مي‌کنيد، در حالي که در اسلام و نزد پيامبر (ص) غيبت کردن از زنا هم بد‌تر است. در کاريکاتور هم اينگونه؛ يعني تناسب اجزاي صورت به هم مي‌خورد و بيني و چشم و... بزرگ‌تر يا کوچک‌تر از حد معمول ديده مي‌شوند. سيدحسن خميني با بيان اينکه «در صورت اين نوع نگاه، اجزاي فکري ما با آنچه در واقعيت امر وجود دارد تفاوت خواهد کرد»، تصريح کرد: از ديد پيامبر (ص) دروغ و غيبت «اشد من الزنا» است. اما آيا براي ما اينگونه است؟

وي با تاکيد بر اينکه «کنترل اصلي هر نظام، هنجارهاي جامعه است»، گفت: خودتان لمس مي‌کنيد که مقابله با آنچه که براي جامعه بد شمرده مي‌شود به راحتي آب خوردن است اما خدا نکند که يک چيز جرم دانسته شود، اما جامعه آن را جرم نداند. از روي يک پشت بام که جمع شد روي پشت بام بعدي باز هم خواهد بود زيرا افراد آن را بد و مشکل نمي‌دانند که بخواهند با پليس همکاري کنند چون او کنترل غيررسمي را از درون خود برداشته است. براي رفع کردن چنين مشکلي بايد فرهنگ‌سازي شود تا جامعه ناهنجار بودن را بپذيرد و بداند کاري که توسط قانون جرم دانسته شده، بد است. نوه امام خطاب به حاضران اظهار کرد: اگر فرق «جرم» و «قبح» برداشته شود، خود فرد اقدام به رفع و برداشتن آن خواهد کرد. در آن صورت تعداد اندکي هم که آن را دارند، يا جامعه تحويل شما خواهد داد يا اينکه خودتان برخورد مي‌کنيد. وي با بيان اينکه «مهم‌ترين سرمايه نيروي انتظامي بعد از توکل بر خدا، سرمايه اجتماعي و اعتماد ملي است»، افزود: اينکه مردم به پليس اعتماد داشته باشند و قبول داشته باشند که آن‌ها بر اساس هنجارهاي ذهني جامعه حرکت مي‌کنند، امر ارزشمندي است. در اينصورت اگر يک دزد وارد بازار شود، وقتي به تعبير قدما يک «آجان» وارد شد فرار مي‌کند زيرا مي‌داند همه مخالف او هستند. پس بزرگ‌ترين سرمايه نيروي انتظامي اين است که نظام، فرهنگ خود را به جماعت بقبولاند و تلاش کند جرمي را که با آن مقابله مي‌کند، جامعه نيز جرم و بزه تلقي کند که در اينصورت جامعه همکاري خواهد کرد.

سيدحسن خميني سومين سرمايه نيروي انتظامي را «نيروي انساني» دانست و افزود: مهم‌ترين سرمايه درون‌سازماني، نيروي انساني است و شرط تکامل نيروي انساني اين است که او از کار خودش خشنود باشد. به ياد مي‌آورم که در سال آخر دبيرستان دبيري داشتيم که مي‌گفت در انتخاب رشته کنکور، رشته مورد علاقه خود را انتخاب کنيد زيرا رفتگري که شغل خود را دوست دارد صبح‌ها راحت‌تر از پزشکي که کار خود را دوست ندارد به سرکار مي‌رود.

نوه امام خميني تاکيد کرد: فضاي کار بايد به‌گونه‌اي باشد که اعضاي نيروي انتظامي به کار خود علاقه و از آن رضايت داشته باشند که البته در اين امر عواملي مانند مسائل مالي، معيشتي، مشکلات شخصي و... هم موثر است. مهم اين است که فضاي دروني يک مجموعه آميخته با محبت، رفاقت و احساس آرامش روحي باشد که اميدوارم اين امر در مجموعه تحقق بيشتري بيابد؛ البته به قول ما طلبه‌ها، اين امر از امور تشکيکي است و هرچقدر زياد باشد، بيشتر از آن هم ممکن است.

سيدحسن خميني گفت: اگر کارکنان نيروي انتظامي از کار خود راضي باشند و از جامعه مزد رافت بگيرند و چشم جامعه بزرگ‌ترين تشکر از آن‌ها باشد و خنده‌اي از لب مردم ببينند، بزرگ‌ترين تشويق نيروهاست. بنابراين مزد نيروي انتظامي از دستهاي مردم نيست، بلکه از خنده و چشم مردم است. اين چشم و خنده بزرگ‌ترين سرمايه هر دستگاه و مجموعه است.